Nie istnieją żadne solidne źródła, według których można by określić dokładnie, kiedy instrument ten został wynaleziony, niemniej często można spotkać się ze stwierdzeniem, że jest to jeden z najstarszych instrumentów dętych na świecie. Badania archeologiczne aborygeńskich malowideł skalnych w północnej Australii sugerują, że mieszkańcy rejonu Kakadu używają didgeridoo od przynajmniej 1500 lat.
Sama nazwa instrumentu nie pochodzi od żadnego aborygeńskiego słowa, nie jest także onomatopeją, jak się popularnie uważa, ale pochodzi od irlandzkiego wyrażenia "Dudaire Dubh" znaczącego dosłownie "czarny trębacz". Słowo to po raz pierwszy pojawiło się w druku w 1926 roku. Wśród aborygenów północnej Australii istnieje wiele nazw tego instrumentu, najbardziej popularną z nich jest yirdaki wywodząca się z plemienia Yolngu, inne popularne nazwy to magu, kanbi,ihambilbilg.
Didgeridoo ma kształt rury, zazwyczaj o długości od 1 do 1,5 m, bardzo rzadko spotyka się instrumenty krótsze lub dłuższe. Zazwyczaj im dłuższy instrument, tym niższy wydaje z siebie dźwięk, najczęściej spotyka się digeridoo grające w tonacji od d do fis.
