Misy dźwiękowe

Misy tybetańskie

Terapia dźwiękiem w ostatnich latach zyskuje coraz większe grono zwolenników. Instrumenty emitujące wibracje przenikające przez całe ciało i wpływające na układ nerwowy coraz częściej spotykane są w studiach jogi, gabinetach masażu, ale też w prywatnych domach. Do jednych z najczęściej spotykanych zdecydowanie zaliczają się misy tybetańskie. Ich kojący dźwięk działa niczym lekarstwo na wszelkie efekty wszechobecnego w dzisiejszym świecie stresu. Masaż dźwiękiem mis tybetańskich udrażnia przepływ energii w organizmie, wibracja misy przenika przez tkanki, docierając do komórek, pobudza ich do pracy i reguluje ją.

Misy dźwiękowe stosowane są w medycynie naturalnej od tysięcy lat. Wywodzą się w Indii skąd razem z buddyzmem przybyły do Tybetu. Misy tybetańskie używane były w licznych rytuałach religijnych, w celach medycznych, ale też jako przedmioty codziennego użytku. Korzyści, które dawały tybetańskie misy, znane były też w starożytnej Grecji, gdzie misami leczono niestrawność i zaburzenia psychiczne.

Misy tybetańskie, jako instrumenty, należą do idiofonów. Są podobne do dzwonów, wykonane ze stopów metali wydają dźwięki poprzez pocieranie lub uderzanie. Misy tybetańskie mogły być wykonane z mieszanki różnych metali, w jednym instrumencie stosowano czasami nawet powyżej dziesięciu rodzajów metali. Najczęściej był to jednak brąz spiżowy. Współcześnie coraz częściej używa się mosiądzu do produkcji mis. Strojenie mis najczęściej odbywało się na etapie obróbki, wówczas misa zdobywała swój unikalny dźwięk i właściwości.

Na misach dźwiękowych można grać na dwa sposoby. Pierwszy to uderzanie o misę pałeczką, co daje nam perkusyjny pulsujący ton. Drugim sposobem jest pocieranie misy specjalnym rotatorem, pocieradłem. Uzyskujemy dźwięk podobny do pocierania palcem o krawędź szklanego naczynia. Dźwięk jest wówczas długi i mocno wibrujący. Grając na misach dobrze jest zaopatrzyć się w specjalną podstawkę do postawienia misy, jej brzmienie będzie wtedy najbardziej efektywne. Misy często pięknie grają w połączeniu w innymi instrumentami, a także gdy mamy ich większą ilość.

Terapia poprzez misy tybetańskie nazywana jest kąpielą dźwiękową. Przypomina ona medytację. Jej zadaniem jest wprowadzenie człowieka w stan głębokiego relaksu, ukojenia, uczucia zanurzenia się w płynących wibracjach. To doskonały sposób na odstresowanie, oderwanie od rzeczywistości i rozjaśnienie umysłu. Osiągnięcie tego stanu, podobnie jak medytacja, wymaga jednak skupienia i koncentracji. Organizm po kilku sesjach przyzwyczaja się do dźwięku mis, radzi sobie z rozproszeniem i potrafi w pełni czerpać korzyści z kąpieli muzycznej. Terapia poprzez tybetańskie misy oparta jest na filozofii, iż nasze ciało i duch kumulują energię nabytą poprzez doświadczenia z przeszłości. Przenikliwe wibracje misy wnikają głęboko i wydobywają skrywane emocje. Siła dźwięku jest tak duża, iż wyrzuca wręcz na zewnątrz głęboko ukryte uczucia. Dlatego też po sesji można poczuć niepokój, smutek, lęk, ale też szczęście czy radość. Nie należy z tym walczyć, gdyż taki właśnie jest cel kąpieli dźwiękowej - uzewnętrznienie tego, co skryte jest głęboko, danie ujścia dla skrywanych emocji. Kąpiel w dźwięku jest wyjątkowa, każda inne, uwarunkowana stanem ducha osoby, która z niej korzysta.

Pomimo małej ilości naukowych badań, dotyczących medycznych właściwości terapii z zastosowaniem dźwięku mis tybetańskich, doświadczenia tysięcy osób są bezdyskusyjnym dowodem ich skuteczności. Sesje terapeutyczne misami pomagały od setek lat w walce z bezsennością, w stanach nerwowych, w problemach z koncentracją czy przemęczeniem. Terapeuci i lekarza różnych profesji potwierdzili też skuteczność przy dolegliwościach bólowych wszelkiego pochodzenia.

Stosowanie mis jest bezpieczne, bez efektów ubocznych. Jedynymi przeciwwskazaniami są pierwszy trymestr ciąży oraz nie masowanie w pozostałych miesiącach okolic krzyża. Nie zaleca się też terapii misami osobom z wszczepionymi urządzeniami elektronicznymi, np. rozrusznikiem serca.